Συλλογή κειμένων που περιγράφουν τα γεγονότα των Οικουμενικών Συνόδων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
I Οικουμενική Σύνοδος - Α΄ Νίκαια, 325, 318 επίσκοποι.
Καταδίκη του Αρείου. Καταδίκη της αίρεσης του Αρείου, ο οποίος δίδασκε ότι ο Χριστός δεν ήταν Θεός, αλλά ένα ιδιαίτερο ον που δημιουργήθηκε από τον Θεό.
Πίστη. Καθορίζονται τα 7 πρώτα μέλη του Συμβόλου της Πίστεως.
Χρόνος εορτασμού του Πάσχα. Το Πάσχα γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο, η οποία πέφτει μετά την εαρινή ισημερία.
II Οικουμενική Σύνοδος - Α΄ Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, 381, 150 επίσκοποι
Καταδίκη του Μακεδόνα. Καταδίκασε την αίρεση του Μακεδονίου, ο οποίος δίδασκε ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι Θεός, αλλά δύναμη του Πατέρα και του Υιού.
Ολοκληρώνεται το Σύμβολο της Πίστεως. Προσθήκη 5 ακόμη μελών στο Σύμβολο της Πίστεως.
III Οικουμενική Σύνοδος - Έφεσος, 431, 160 επίσκοποι
Καταδίκη του Νεστορίου. Καταδίκη της αίρεσης του Νεστορίου, ο οποίος δίδασκε ότι ο Χριστός ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος στον οποίο, μετά τη γέννησή του, ο Θεός κατοικούσε ως ναός.
Ορισμοί. Ο Χριστός είναι αληθινός Θεός και αληθινός άνθρωπος. Η Παρθένος Μαρία είναι η Μητέρα του Θεού.
Απαγόρευση αλλαγής του δόγματος.
IV Οικουμενική Σύνοδος - Σύνοδος της Χαλκηδόνας, 451, 520 επίσκοποι
Καταδίκη του μονοφυσιτισμού. Καταδίκασε την αίρεση του Ευτύχιου, ο οποίος δίδασκε ότι η ανθρώπινη φύση του Χριστού απορροφήθηκε πλήρως από τη θεία και ότι μόνο η θεία φύση παρέμεινε σ' Αυτόν, χωρίς την ανθρώπινη φύση.
Ορισμοί. Στο πρόσωπο του Υιού του Θεού ενώθηκαν δύο φύσεις (θεία και ανθρώπινη): αδιαχώριστες και αναλλοίωτες, αδιαχώριστες και αδιαίρετες. Οι φύσεις δεν συγχωνεύτηκαν σε μία, καμία από τις δύο φύσεις δεν άλλαξε ως αποτέλεσμα της ένωσης, η ένωση είναι χωρίς διαχωρισμό και για πάντα.
V Οικουμενική Σύνοδος - II Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, 553, 165 επίσκοποι
Καταδίκη του Ωριγένη. Καταδίκασε τον Ωριγένη και την εσφαλμένη διδασκαλία του για την οριστικότητα των βασάνων της κόλασης και την τελική σωτηρία όλων γενικά.
Καταδίκη των συγγραμμάτων του:
Θεόδωρος της Μοψουτίας (ο ίδιος καταδικάστηκε επίσης ως δάσκαλος του Νεστορίου),
Ίβα της Έδεσσας (ύποπτος για τον νεστοριανισμό),
Θεοδώρητος του Κύρου (κριτική της διδασκαλίας του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας).
VI Οικουμενική Σύνοδος - Γ΄ Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, 680, 170 επίσκοποι
Καταδίκη του μονοθελητισμού. Καταδίκη της αίρεσης που δίδασκε ένα θέλημα στον Χριστό (μόνο θεϊκό).
Ορισμοί. Υπάρχει στον Χριστό, όπως και στον Θεό, μια θεία βούληση και όπως και στον άνθρωπο μια ανθρώπινη βούληση. Η ανθρώπινη βούληση είναι υποδεέστερη της θείας βούλησης.
VII Οικουμενική Σύνοδος - Β΄ Σύνοδος της Νίκαιας, 787, 219 επίσκοποι και 131 μοναχοί.
Καταδίκη της εικονομαχίας. Καταδίκη της αίρεσης που δίδασκε να θεωρεί τις εκκλησιαστικές εικόνες ως είδωλα και δεν επέτρεπε ούτε την απεικόνιση του Χριστού και των αγίων ούτε την προσκύνηση των εικόνων αυτών.